சந்தியா

முன் பகுதி படிக்க இங்கே செல்லுங்கள்...
சந்தியா 1
சந்தியா 2
இந்தச் சம்பவம் நடந்து 2 வாரங்களின் பின் தேவகி ஒரு நாள் சந்தியாவை கடை வீதியில் பார்த்ததாக கூறினாள். தேவகியும் சந்தியாவும் நெருங்கிய தோழிகள் ஆகிவிட்டனர் . எங்கள் வீட்டிற்கு 2, 3 தடவைகள் வந்து போனாள். வரும்போதெல்லாம் கைகளை மறைக்கும்படி ஆடை அணிந்தே வந்தாள்.


அன்று ஞாயிற்றுக் கிழமை. சந்தியாவிடமிருந்து தொலைபேசி அழைப்பு வந்தது. அவள் அழுவது தெளிவாக கேட்டது. தேவகியை உடனே வருமாறு சொல்லி விட்டு போனை வைத்து விட்டாள். நாங்கள் அவள் சொன்ன விலாசத்திற்குப் போனோம். முன்பு அவள் தோழியின் வீடு என்று சொன்ன அதே வீடு தான்.

நாங்கள் குழப்பத்துடன் உள்ளே போனோம். உள்ளே சந்தியா அழுது கொண்டிருந்தாள். பக்கத்தில் இரண்டு பெண் போலீஸ் அதிகாரிகள் சந்தியாவின் கைகளை பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அவள் கைகளைப் பார்த்து நாங்கள் அதிர்ந்து போனோம். கைகள் முழுவதும் காயங்கள், தழும்புகள். அவள் எப்போதும் கைகளை மூடி ஆடை அணிவதன் காரணம் புரிந்தது.

உள்ளே இருந்து ஒரு தடியனை போலீஸ் அதிகாரிகள் கைகளில் விலங்கிட்டு தள்ளிக் கொண்டு போனார்கள். அவன் தான் சந்தியாவின் கணவனாம். இவளைக் கொடுமைப் படுத்துவதே அவன் முழு நேரத் தொழில் போல் இருந்தது. சந்தியாவை ஆஸ்பத்திரிக்கு அனுப்பி வைத்தார்கள். மனசு கனத்துப் போய் இருந்தது. அவளின் கலங்கிய கண்கள் என் மனதை என்னவோ செய்தது.

சந்தியாவின் பெற்றோர்கள் போரினால் இறந்து போய் விட்டார்கள். அவளுக்கு ஆதரவு என்று சொல்ல தேவகியை விட்டால் யாரும் இல்லை. தேவகி அடிக்கடி சந்தியாவை போய் பார்த்து விட்டு வந்தாள். நான் போகவில்லை. ஏனோ ஒரு வித தயக்கம். தேவகியிடம் சந்தியாவைப் பற்றி அடிக்கடி விசாரித்துக் கொண்டேன்.

இச்சம்பவம் நடந்து 2 மாதங்களின் பின்னர் நான் சந்தியாவை பார்க்கப் போனேன். அவள் முகம் தெளிவாக இருந்தது. கணவரிடம் இருந்து வந்த விவாகரத்து நோட்டீஸை காட்டினாள். நான் அவளின் கைகளை ஆதரவுடன் பிடித்துக் கொண்டேன். இனி காலமெல்லாம் நான் துணையாக இருப்பேன் என்று சொன்னேன். முதன் முறையாக சந்தியாவின் முகத்தில் சிரிப்பை பார்த்தேன். இனி காலமெல்லாம் அவள் சிரிப்பை நான் ரசிக்கப் போகிறேன்.

முற்றும்.