மீண்டும் மீண்டும் சாம்பு!

போன முறை பந்து எடுத்து குடுக்க சொல்லி கெஞ்சினேன். யாருமே எனக்கு உதவி செய்யவில்லை. அதனால் நான் யாரோடும் பேசப்போவதில்லை. நான் சொல்லும் கதையை மட்டும் கேளுங்கோ. குறுக்கே குறுக்கே பேசுவதோ, கேள்வி கேட்பதோ வேண்டாம்.

நேற்று கிருஷ்ணா வந்தான். அவனுக்கு மனசே சரியில்லை. ஏன் என்று யார் கேட்பது ? இமா பாட்டியா? ஸ்ஸ்..நோ கொஸ்டின்ஸ். அவன் அம்மா வேலைக்குப் போகப் போகிறார்களாம். இவனை டேக்கேருக்கு அனுப்ப போகிறார்களாம். இவன் போய் டேக்கேரைப் பார்த்து, அங்கேயே ஒரு மணி நேரம் இருந்து விட்டு வந்தானாம்.

அந்த ஒரு மணிநேரத்திலேயே ஜஸ்டீன் என்ற பொடியன் இவன் காதைக் கடித்து விட்டானாம். சிவந்து போயிருந்த காதை எனக்கும் காட்டினான். முன்பு ஒரு முறை விளையாட்டு பொருளால் என் தலையை பதம் பார்த்ததற்கு மன்னிப்பு கேட்டான். இனிமேல் இருவரும் அடிக்கடி பார்க்க முடியாது என்றும் சொன்னான். இப்ப எனக்கு மனசே சரியில்லை. என்ன வாழ்க்கை இது ?

ஆரம்பத்தில் கிருஷ்ணாவை பார்க்காமல் இருக்க போரடித்தது. ஆனால் இப்போது பழகி விட்டது. கிட்டத்தட்ட ஒரு மாதம் கழித்து கிருஷ்ணாவைப் பார்த்தேன். டேக்கேரில் மற்ற வசதிகள் இருந்தாலும் சாப்பாட்டிற்கு மிகவும் கஷ்டப்படுவதாக சொன்னான். வீட்டிலிருக்கும் போது மதியம் நெய், பருப்பு சாதம் என்று விதம் விதமாக உள்ளே தள்ளியவன் பாவம் இப்போ மிகவும் நொந்து போயிருந்தான். நான் ஆறுதல் சொன்னாலும் கேட்கும் மனநிலையில் அவனில்லை.

என் பொழுது ஆனந்தமாகவே போனது. காலையில் சீரியல், ஆப்பிள். மதியம் பருப்பு, நெய் சோறு, மீன், வாழைப்பழம். இரவு இட்லி, தோசை, முட்டை என்று மூன்று நேரமும் விருந்து தான். மதியம் சாப்பிடும் போது கிருஷ்ணாவை நினைத்துக் கொள்வேன். டேக்கேரில் என்னத்தை தின்பானோ என்று யோசனை ஓடும்.

நான்கு மாதங்களின் பின் நான் கிருஷ்ணா வீட்டிற்கு போனேன். ஆளே மாறியிருந்தான். ஏதோ மாம், டாட் என்று புதுசு புதுசாக நிறைய ஏதேதோ சொன்னான். எனக்குத் தான் ஒரு மண்ணும் விளங்கவில்லை. என்னைக் கண்டதும் ஒரு நாளும் இல்லாத திருநாளாக கட்டிப் பிடித்து, முத்தம் கொடுத்தான். நான் கூச்சத்தினால் நெளிந்தேன். அவனுடைய டேக்கேரில் அப்படித்தான் செய்வார்களாம்.

கிருஷ்ணாவுக்கு இன்று மூன்றாவது பிறந்த நாள். அப்பா என்னைக் கூட்டிக் கொண்டு கடைக்குப் போனார். கிருஷ்ணாவுக்கு என்ன பிடிக்கும், என்ன கிப்ஃட் வாங்குவது என்று எனக்குத் தான் தெரியும். வாங்கிய பரிசை அழகா பேப்பரில் சுற்றி பிறந்தநாளுக்கு போனோம்.

வீடு நிரம்ப ஆட்கள் . அவன் டேக்கேரிலிருந்தும் நண்பர்கள் ( தீபுக்குட்டி, அரண் , டொமார் ) வந்திருந்தார்கள். கிருஷ்ணா என்னைப் பெரிதாக கண்டு கொள்ளவில்லை. ஒரு ஹாய் மட்டுமே சொன்னான். அவன் நண்பன் ஜஸ்டீனை அறிமுகம் செய்து விட்டு ஓடிவிட்டான். இவன் தானே கிருஷ்ணாவின் காதைக் கடித்தவன். நான் ஒரு மூலையில் தனித்து விடப்பட்டேன். கிருஷ்ணா நிறைய ஆங்கிலம் பேசினான். நண்பர்கள் அவனை செல்லமாக கிருஷ் என்றார்கள்.

எனக்கு கேக், ஸ்நாக்ஸ் எதுவுமே இனிக்கவில்லை. கிருஷ்ணா என் நண்பன் தான் எப்போதும். அவன் மறந்தாலும் நான் அவனை மறக்கமாட்டேன்.
எனக்கு மனசே சரியில்லை. அழுகை வருது. நான் தனிமையில் கொஞ்ச நேரம் இருக்க போறேன். உங்கள் பிழைகளையும் மன்னித்து விட்டேன். எல்லோருக்கும் என் அன்பு. போய் வாருங்கள்.