மீண்டும் சாம்பு

ஹாய் ! எல்லோரும் நலமா? அட நான் தான் பரண் சாம்பசிவம். இமா பாட்டி, அதிரா பாட்டி, ஆசியா ஆன்டி, சந்தனா ( இவருக்கு என் வயது தான் இருக்கும் ) , குமார் மாமா, மாவீரன் ஜெய்லானி, மேனகா ஆன்டி, மற்றும் எல்லோரின் ஆசிகளால் நான் நன்றாக நடக்க ஆரம்பித்து விட்டேன். இருங்கள் நடந்து காட்டுகிறேன். எப்படி ஸ்டைலாக நடக்கிறேனா?

நான் நடக்கத்தொடங்கினால் நிறைய கதவுகள் திறக்கும் என்று எண்ணினேன். ஆனால், அம்மா எல்லாக் கதவையும் பூட்டுகள் போட்டு பூட்டி வைத்திருக்கிறார்கள். அதோ அங்கே பாருங்கள் ஒரு கூடை தெரியுதா? கிட்ட வந்து பாருங்கள்.

வெங்காயம். அட நான் உங்களை சொல்லவில்லை. கூடையில் இருப்பதைச் சொன்னேன். இந்த வெங்காயங்களை நோண்டுவதிலேயே என் பொழுது போய் விடும். அரிசி, பருப்பு என்று பிற பொருட்களை எல்லாம் அம்மா அந்த கப்போர்டில் வைத்து பூட்டுப் போட்டிருக்கிறார் பாருங்கள்.

கிருஷ்ணா இந்த பூட்டுக்களை எல்லாம் லாவகமாக திறந்து விடுவான். போன வாரம் வந்த போது அவனுக்கு உடம்பு சரியில்லை. இந்த வாரம் வந்து கட்டாயம் உதவி செய்வதாக வாக்கு கொடுத்து இருக்கிறான்.

இன்று கிருஷ்ணா வந்து சமையல் அறை கப்போர்ட் எப்படி திறப்பது என்று விளக்கமாக சொல்லிக் கொடுத்தான். என்னையும் நன்றாக ப்ராக்டீஸ் பண்ணச் சொன்னான். நல்ல பொறுமை அவனுக்கு.

நீ எதில் வேண்டும் என்றாலும் தலையை, கையை விடலாம். ஆனால் இந்த மின்சார விடயத்தில் மட்டும் மிகவும் எச்சரிகையாக இருக்க வேண்டும் என்று சொன்னான். ப்ளக் சொருகி டி.வி, பாட்டு என்று பிற வேலைகள் எல்லாம் செய்ய உதவும் மின்சாரம் வரும் இடத்தினையும் காட்டினான். நீண்ட நாட்களின் முன்பு அவன் அம்மா அசந்த நேரம் அதில் ஆணியோ ஏதோ ஒரு பொருளை உள்ளே விட்டு, பெரிய அசம்பாவிதம் நடக்க முன்பு மயிரிழையில் தப்பிய கதையும் சொன்னான்.

மதியம் அம்மா அசந்த நேரம் பார்த்து பூட்டை திறந்து விட்டேன். விதம் விதமாக அரிசி, பருப்பு வகைகள். இரண்டு பெரிய டப்பாக்களில் இருந்த அரிசிகளை எடுத்து, வேறு அரிசி இருந்த டப்பாவில் போட்டேன். பருப்பு வகைகளை கலக்கும் முன் அம்மா வந்து விட்டார். அவர் கண்களில் தெரிந்த அதிர்ச்சி, கோபம் ஆகியவற்றை பார்த்து பயந்து போனேன். அம்மா தூக்கிக் கொண்டு போய் என்னை தொட்டிலின் உள்ளே விட்டார்கள். இந்த தொட்டிலில் இருந்து கீழே இறங்குவது பெரிய மேட்டரே கிடையாது. அம்மாவின் கோபம் ஆறும் வரை இங்கேயே இருப்பது பாதுகாப்பு.

மாலை அப்பா வந்த பின்பும் அம்மாவின் புலம்பல் ஓயவேயில்லை. " இன்று உங்கள் மகன் செய்த காரியத்தைப் பாருங்கள். பொன்னி அரிசி, இட்லி அரிசி, பாஸ்மதி அரிசி என்று எல்லா அரிசி வகைகளையும் ஒன்றாக கலந்து விட்டான். " என்றார்.

என்னது? அரிசியில் இவ்வளவு வகைகளா? எனக்கு எப்படித் தெரியும். எல்லாமே ஒரே நிறத்தில் தானே இருந்திச்சு.

அப்பா எப்போதும் என் பக்கம் தான். " சாம்பு கலந்த அரிசியை வைத்து சோறாக்கி சாப்பிடுவோம்", என்றார். அம்மாவின் பார்வையின் வெப்பம் தாங்காமல் என்னைத் தூக்கிக் கொண்டு வெளியே போனார் அப்பா. ம்ம்ம்.... நல்ல அப்பா.

நான் தவழத் தொடங்கிய போது கிருஷ்ணா நடந்தான். நான் நடந்து பழகிய போது அவன் வேகமாக ஓடத் தொடங்கி விட்டான். இப்படி அவன் என்னை விட எல்லாவற்றிலும் வேகமாகவே இருந்தான்.உங்களுக்கு மட்டும் ஒரு ரகசியம் சொல்கிறேன். கிருஷ்ணா என்னை விட 9 மாதங்கள் பெரியவன். அவன் பிறந்தநாள் ஜனவரியில் என் பிறந்தநாள் அக்டோபரில். எப்படி சரியா கணக்குப் பார்த்து சொல்லிவிட்டேனா?.

இவனால் நான் மிகுந்த கஷ்டப்பட்டேன். சாப்பிட்டு விட்டு சிவனே என்று படுத்திருக்க முடியாது.

அம்மா என்னை ஓடி விளையாட பார்க் கூட்டிக் கொண்டு போய் விடுவார். இப்போது கூட தூக்கம் சொக்குது. ஆனால் படுக்க முடியவில்லை. அம்மா வீசியெறியும் பந்தைப் பிடிக்க வேண்டும்.

நீங்கள் எல்லோரும் கதை கேட்டது போதும் வந்து இந்த பந்தைப் பிடித்து உதவி செய்யுங்கள். இந்த பெருத்த தொப்பையுடன் ஓடவே மூச்சு வாங்குது. ஹலோ! என்ன இது ? யாரையுமே காணவில்லை. உதவி என்று கேட்டது ஓடி விட்டீர்களா? என்ன விசித்திரமான உலகமடா இது.