குழந்தையின் உலகம்!

எல்லோரும் எப்படி இருக்கிறீர்கள் ? என் பெயர் பரண் சாம்பசிவம். வயது 1 மாதம். அட நில்லுங்க! எங்கே போறீங்க. ஒரு மாதக் குழந்தையிடம் என்ன புதினம் இருக்கப் போவுது என்று தானே யோசனை. இருங்க ஒவ்வொன்றாக எடுத்து விடுகிறேன்.

நான் பிறந்ததும் எனக்கு பெற்றோர் வைத்த பெயர் பரண் சாம்பசிவம். பரண் யாருக்காவது அர்த்தம் தெரியுமா?. சரி அதை விடுங்க. சாம்பசிவம் என்பது என் கொள்ளு/எள்ளு தாத்தாவின் பெயராம். சாம்பு சாம்பு என்று எல்லோரும் என்னைக் கூப்பிட, நான் கதறி அழுது விட்டேன்.

பிள்ளைக்கு பசி போல இருக்கு என்று தூக்கி பால் குடுத்தார்கள். அழுதால் தூக்குவார்கள் என்ற சிம்பிள் லாஜிக் விளங்கியது. எனக்கு பொழுது போகாவிட்டால் அழுவேன். அதோ பாருங்கள் என் அம்மாச்சி ஒடி வருகிறார். வீட்டில் இவ்வளவு ஆட்கள் இருக்கும் போது எனக்கு என்ன கவலை.

அம்மாச்சி பிஸியாக இருந்தால் பெத்தா அல்லது இரண்டு மாமாக்கள் தடியன்கள் போல இருக்கிறார்கள். ஆகா! நான் எவ்வளவு அதிஷ்டசாலி. ஒரு நாள்
காலை எழுந்து பார்த்தேன். என்னைத் தூக்கி திரிந்தவர்கள் யாரையும் காணவில்லை. அம்மாவிடம் என் பாஷையில் கேட்டேன். அவருக்கு ஒன்றுமே விளங்கவில்லை.

இப்போது வீட்டில் அப்பா, அம்மா, நான் ஆகிய மூவருமே இருக்கிறோம். என் தொல்லை பொறுக்காமல் அப்பா காலையில் எங்கோ பையை தூக்கிக் கொண்டு கிளம்பி விடுவார். மாலை நேரம் தான் வருவார். அம்மா பாவம் எங்கேயும் போகவில்லை. நான் தொட்டதற்கெல்லாம் அழுது அம்மாவை ஒரு வழி பண்ணி விடுவேன்.

இன்று என் சகா கிருஷ்ணா வருகிறான். எனக்கு யாருமே சொல்லவில்லை. காற்று வாக்கில் என் காதுகளில் விழுந்த செய்தி. அவன் போன தடவை வந்த போது ஏதோ ஒரு விளையாட்டு சாமானால் என் தலையை பதம் பார்த்து விட்டான். இன்று அவன் வருவதற்குள் எல்லா பொருட்களையும் எடுத்து ஒளிக்க வேண்டும். அது தான் காலையிலிருந்து நான் கொஞ்சம் பிஸியாக இருக்கிறேன். அவன் வந்து போகும் வரை ஒரே கலக்கமாக இருக்கு. ஆனால் கிருஷ்ணா வந்தால் இலவசமாக நிறைய ஐடியாக்கள் தருவான்.

கிருஷ்ணா நடக்க ஆரம்பித்து விட்டானாம். அவன் அம்மா பண்ணும் அலப்பறை தாங்க முடியவில்லை. குறைந்தது ஒரு பத்து தடவையாவது தொலைபேசியில் என் அம்மாவிடம் சொல்லி பெருமைப் பட்டுக் கொண்டார். கிருஷ்ணா எங்கள் வீட்டிற்கு வந்து எனக்கு நடந்து காட்டி விட்டுப் போனான். அவன் முகத்தில் தெரிந்த பெருமையை நீங்கள் பார்க்கணுமே. " நீ ஏன்டா இன்னும் நடக்கவே ஆரம்பிக்கலை " , என்று ஒரு நக்கல் கேள்வி வேறு.

இனிமேல் நானும் நடக்க பழகப் போகிறேன். இப்போது எல்லோரும் ஆசிகள் வழங்கி விட்டுப் போய் வாருங்கள். நான் நடக்கத் தொடங்கியதும் நிறைய கதைகள் சொல்வேன். மீண்டும் சந்திப்போம்.