நாங்கள் செய்த வாழ்த்து அட்டைகள்

Valentine's day க்கு ( அது தான் முடிஞ்சு போச்சே இப்ப ஏன் இந்தப் பதிவு என்று திட்டாதீங்க ) என் மகன் பள்ளியில் சக மாணவர்களுக்கு வாழ்த்து அட்டை, அல்லது வேறு ஏதாவது ( விரும்பினால் ) வாங்கி வரும்படி நோட் அனுப்பியிருந்தார்கள்.

அடப்பாவிங்களா! அனுப்புறது தான் அனுப்பினீங்க ஒரு இரண்டு நாள் முன்னாடி அனுப்பியிருந்தா வசதியா இருந்திருக்கும் என்று நினைத்தேன்.

சனிக்கிழமை கழுத்து வரைக்கும் வேலை, ஞாயிற்றுக் கிழமை தலைக்கு மேல் வேலைகள். அதோடு க்ராஃப்ட் ஸ்டோரில் கூட்டம் அலைமோதும். பார்க்கிங் அவ்வளவு சுலபம் அல்ல. பக்கத்தில் புத்தக கடை, சூப்பர் மார்க்கெட், பார்மஸி இப்படி ஏகப்பட்ட கடைகள். மக்களுக்கு ஏதாவது ஒரு கடைக்குள் ஏறி இறங்காவிட்டால் தலை வெடித்து விடும் போல.

ஞாயிற்றுக்கிழமை மதியம் என் மகனிடம் சொன்னேன், " ராசா, இந்த முறை வாங்க முடியவில்லை. அடுத்த முறை கண்டிப்பா வாங்கி தர்றேன். "

சரி அம்மா, என்று சொன்னாலும் முகம் வாடிப் போய் இருந்தது.

சிறிது நேரத்தின் பின்னர் தானாகவே ஒரு பேப்பர் எடுத்து ஏதோ எழுத ஆரம்பித்தார்.

" என்ன பண்றீங்க ? ", என்று நான் கேட்க.

நானே எல்லோருக்கும் கிரீட்டிங் கார்ட் செய்யப்போறேன் என்றார்.

அட! இது கூட நல்ல ஐடியாவா இருக்கே என்று நினைத்தபடி, சமையல் முடித்த பிறகு 22 கார்டுகள் செய்து முடித்தோம்.

அம்மா! டீச்சருக்கும் ஒரு அட்டை வேணும் என்று சொல்ல, நான் பிள்ளைகள் படுத்த பிறகு செய்த அட்டை தான் இது. அவசரமாக செய்த படியால் நான் எதிர்பார்த்தது போல வரவில்லை.

காலையில் வாழ்த்து அட்டைகளை பையில் போட்டு குடுத்த போது என் மகனின் முகத்தில் தெரிந்த சந்தோஷத்தை பார்க்க கண்கள் கோடி வேணும்.

சிறுவர்களுக்கான அட்டையில் lollipop வைத்தது என் மகனின் ஐடியா. ஆனால், அதை படமெடுக்கவில்லை.