அன்பளிப்பு!

நான் போன மாசம் அன்பளிப்பு என்ற தலைப்பில் ஒரு பதிவு போட்டிருந்தேன். அந்த அன்பளிப்பை நான் யாருக்கு கொடுக்க போகிறேன் என்ற விபரம் மட்டும் சொல்லவில்லை. அந்த அன்பளிப்பை பெற்றுக் கொண்ட நபர் திருமதி. லீசா டிக்கர்ஸன். என் மகனின் ஆசிரியை.

அந்த அன்பளிப்பை நான் நடுங்கிக் கொண்டே என் மகனிடம் குடுத்து விட்டேன். என்ன சொல்வாரோ என்ற தயக்கமே காரணம். மகன் பள்ளி சென்ற பின் ஒரே தவிப்பு. சே! சும்மா இருந்து தொலைத்து இருக்கலாம். சொந்த செலவில் ஏன் சூனியம் வைத்தாய் என்று என் மைன்ட் வாய்ஸ் ( நன்றி: தங்ஸ் ) கடுப்படித்தபடி.

பள்ளி விடும் நேரம் போய் தூரத்தில் நின்று கொண்டு என் மகனை வரும்படி கை காட்டினேன். வழக்கமாக பக்கத்தில் போய் கூப்பிடுவேன். திருமதி. லீசா என்னைக் கண்டு விட்டார். ஓடி வந்து என்னைக் கட்டிக் கொண்டார். எனக்கு சந்தோஷத்தில் பேச வார்த்தைகள் வரவில்லை. ஏதோ உளறிக் கொட்டினேன்.

என் மகனிடம் நன்றி சொல்லி ஒரு வாழ்த்து அட்டை கொடுத்து விட்டார். அதை கவனமாக வைத்திருக்கிறேன். அதை உங்கள் பார்வைக்காக தருகிறேன்.





நிறைய நாட்கள் செலவு செய்து செய்த அன்பளிப்பை அவரின் வீட்டு சுவரில் மாட்டியிருப்பதாக சொன்னார். மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கு.


நான் எழுதிய வாழ்த்து அட்டை.

ஏற்றிவிட்ட ஏணிகள் - ஆசிரியர்கள்.

In our language, teachers are called ladders. Because, we climb and go up and up. One day, the kids would be doctors, engineers or, even Presidents. But, the ladder is still there waiting for more kids to achieve their goals. My son was like a clay and you have molded him into a beautiful person.

We would like to Thank You for every thing you have done.

With love

*********