பொறுத்தது போதும்!

எங்கள் மக்களுக்கு சுட்டுப்போட்டாலும் இங்கிதம் வரவே வராது என்பது சரவணாவின் கருத்து. உள்நாட்டில் எப்படியோ இருந்து தொலையுங்கள், ஆனால் வெளிநாடு வந்த பின்னராவது சில ஜென்மங்கள் திருந்தவே திருந்தாது என்று அங்கலாய்ப்பான்.

மனைவி இந்தியன் கடைக்குப் போக வேண்டும் என்று சொன்னாலே கடுப்பாகி விடுவான். அங்கு வருபவர்கள் பெரும்பாலனவர்கள் ஏதோ கடமைக்கு வாழ்பவர்கள் போலத் தோன்றும். முகத்தில் சிரிப்போ, சந்தோஷமோ கடுகளவும் இருக்காது. மெல்ல புன்னகைத்தால் எங்கே இவன் என் தலையில் மிளகாய் அரைத்து விடுவானோ என்பது போல ஒதுங்கிப் போவார்கள். கதவைத் திறந்து உள்ளே போக எத்தனித்தால் கூடவே கும்பலாக முண்டியத்துக் கொண்டு நுழைவார்கள். நன்றி சொல்வார்கள் என்று எதிர்பார்ப்பது பெரிய முட்டாள்தனம் என்பான்.

கடைகாரர் அதைவிட மோசம். ஹிந்தியில் பேசியே கொல்வார். ஹிந்தி தெரியாது என்று சொன்னாலும் தொடர்ந்து பேசிக் கொண்டே இருப்பார். ஒரு அசட்டுச் சிரிப்புடன் விளங்குறாப் போல தலையை ஆட்டி வைப்பான். அதை விடக் கொடுமை கஸ்டமர்கள் இருக்கும் போது வேறு யாருடனாவது போனில் அரட்டை நடக்கும். ஏதாவது கேள்வி கேட்டாலும் மையமாக தலையசைத்து வைப்பார்கள். சரவணாவுக்கு ஆத்திரமாக வரும். வாங்கிய பொருட்களை எல்லாம் அந்தாள் தலையில் கொட்டி விட வேண்டும் போல கோபம் வரும். மனைவி சிரிப்பாள். யார் எப்படி இருந்தா உனக்கென்ன ஆச்சு என்பாள்.

இதெல்லாவற்றையும் விடக் கொடுமை நம்ம ஆட்கள் செல் போனில் பேசுவது என்பான். பக்கத்தில் யார் நின்றாலும் கவலைப்படாமல் பெரிய பிரசங்கமே நடக்கும். போன வாரம் ரெஸ்டாரன்ட் போன போது ஒரு ஆசாமி செல்போனில் பண்ணிய அலப்பறை பார்த்து நொந்து போனான். செல்போனை பிடுங்கி கொதிக்கும் சாம்பாரில் எறிய வேண்டும் போல வெறி உண்டானது.

சரவணா இப்படி கோபத்தை எல்லாம் அடக்கி வைத்து, ஒரு நாள் பொங்கியெழுந்து விட்டான். வடமெரிக்காவின் பெரும் பகுதிகளில் மின் தடங்கல் ஏற்பட்டது. பஸ், புகையிரதம் என்று எதுவுமே இயங்கவில்லை. கார்களுக்கு எரிபொருள் போட முடியாமல் மக்கள் பரிதவித்துப் போனார்கள். பெட்ரோல் போடுவதற்கு நீண்ட வரிசையில் காத்திருந்தார்கள். சரவணாவும் போய் மணிக்கணக்கில் காத்திருந்தான். அப்போது ஒரு கார் கிடைத்த இடைவெளியில் நுழைந்து கொண்டது. மணிக்கணக்கில் காத்திருந்த பலரும் முகம் சுழித்து, முணுமுணுத்தார்களே ஒழிய யாரும் இடத்தை விட்டு நகரவேயில்லை.

சரவணாக்கு மற்றவர்களைப் போல பார்த்துக் கொண்டிருக்க பொறுக்கவில்லை. மதியம் சாப்பிடாத எரிச்சலும் சேர்ந்து கொண்டது. இறங்கி விறு விறுவென நடந்து போனான். அந்த நபர் சரவணாவைக் கண்டதும், " வாங்க அண்ணா, நலமா? " என்றான் தமிழில்.

" என்ன ஓய், நீர் இப்பதான் மரத்திலிருந்து இறங்கி வந்தீராக்கும். உம்ம தலையில் என்ன களிமண்ணா? இவ்வளவு பேரும் காத்திருப்பது உம்ம கண்ணில் விழவேயில்லையா? ? ", காச்சு மூச்சென்று கத்திய சரவணாவை பார்த்ததும் அந்த நபர் காரை திருப்பிக் கொண்டு ஓடிவிட்டான். வெற்றிச் சிரிப்புடன் சிங்கநடை போட்டு வந்த சரவணாவை அங்கு நின்றவர்கள் கையசைத்து மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்தினார்கள். " டேய் நீ சிங்கம்டா ", என்று தன்னைத் தானே பாராட்டிக் கொண்டான். ஏதோ சாதித்த திருப்தி உண்டானது.