வாத்து

இதில் ஏறி.


இங்கு இறங்கி.

Union Station

எந்த லைனில் நிற்பது என்று குழம்பி, பிறகு தெளிந்து.

வாத்தில் ஏறி( டக் போட்).....நீரிலும் நீந்தும். நிலத்திலும் நடக்கும்.



எங்களுக்கு ஒரு விசில் தரப்பட்டது.
எங்கள் வாத்தின் ட்ரைவர் எங்களுக்கு வைத்த ஒரு கோரிக்கை: இன்னொரு வாத்தைக் கண்டால் "குவாக் குவாக்" என்று கத்த (விசிலடிக்க) வேண்டும்.

நாங்களும் வேறு வாத்து கிராஸ் பண்ணும் போது கத்த, அவர்களும் பதிலுக்கு கத்தி விட்டு கடந்து போனார்கள்.


எங்கள் ட்ரைவர் ஸ்மித்சோனியன், காங்கிரஸ்,white ஹவுஸ்..... என்று எல்லா கட்டடங்களுக்கும் விரல் நுனியில் தகவல் சேர்த்து வைத்து விளக்கம் சொல்லிக் கொண்டே வந்தார். போர் அடிக்காமல்(ஆட்கள் தூங்கி விடாமல்) இடையிடையே கேள்விகளும் கேட்டார்.

நான் மிகவும் ரசித்தது.....வாத்து நீரில் போகும் போது.




1 1/2 மணி நேர பயணம் விரைவில் முடிந்ததை போல ஒரு உணர்வு ஏற்பட்டது.

பயணம் முடியும் நேரத்தில் பாப்( அதாங்க வாத்தின் ஓட்டுநர்)போஸ்ட் கார்டுகள் எல்லோருக்கும் தந்தார்.


இந்த கார்டில்," இன்று உங்கள் அனுபவம், உங்கள் டிரைவர் பற்றி, நிறைகள் பற்றி எழுதி அனுப்புங்கள்.என் பெயர் பாப் என்பதையும் மறவாமல் குறிப்பிடுங்கள். குறைகள் இருப்பின் என் பெயர் பாப் அல்ல கெவின்( மற்ற வாத்தின் ஓட்டுநராக இருக்க வேண்டு என்பது என் அனுமானம்) என்று போட்டு போஸ்ட் கார்டை அனுப்புங்கள்" என்று நகைச்சுவையாக முடித்தார்.


வீடு வந்து சேர்ந்ததும் முதல் வேலையாக பாப் அண்ணாச்சியை பற்றி நல்லதா நாலு வார்த்தை எழுதி அனுப்பி விட்டேன். ஏதோ என் புண்ணியத்தால் அவரின் சம்பளம் ஏறினால் அந்த குடும்பமே என்னை தலையில் வைத்து கொண்டாடும் அல்லவா(இதெல்லாம் ரொம்ப ஓவர் என்று யாரோ முணுமுணுப்பது காதில் விழுகிறது).